“Büyümek, diş düşürmek yerine düş düşürmektir” demiştim, düş düşürdüm, büyüdüm… Hiç kimseye söz vermiyorum, verilen sözlerin hiçbirinden medet ummuyorum, hiçbir şeyden anlam çıkarmıyorum hatta her şeyin anlamsızlaştığını bile söyleyebilirim.
Büyümek, buymuş meğer… Şimdi salıncakta sallandığım o çocukluk günlerim geldi gözlerimin önüne… Büyümek buymuş meğer, film şeridi gibi gözünün önünden yapamadıklarının, yaptıklarının, düş kırıklıklarının, gerçeklerin geçip gitmesi ve hiçbir şey yapamadan kayıtsız kalmanmış.
Dost diye bir şeyin varlığına inanmayı unutmuşken, şimdi aşka da inanmaz oldum. Tek dost Allah, tek aşk da Allah’a duyulan aşk. Hissedemiyorum, belki de bir daha acı çekmemek uğruna set çektim yüreğime. En münasibi de bu sanırım.
“Büyümek, diş düşürmek yerine düş düşürmektir, düşlerimi düşürdüm, büyüdüm, her şey anlamsızmış meğer…”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder